Ώρες έμπνευσης…

Να ‘μαι πάλι… Κι αυτή τη φορά επιστρέφω με ένα ποίημα που ‘χα γράψει στα πλαίσια ενός παιχνιδιού που λέγεται Dungeons & Dragons. Ναι!! Έπαιζα κι εγώ κάποτε και μάλιστα για ένα σχετικά μικρό διάστημα διετέλεσσα και DM τρομάρα μου!! Σ’ αυτήν την φάση, λοιπόν, αποφάσισα να βάλω στην ομάδα μου ένα campaign βασισμένο σ’ ένα θρύλο του κόσμου που ‘χα δημιουργήσει!! Αλλά αφού ο κόσμος που παίζαν τα παιδιά ήταν αποκύημα της δικής μου φαντασίας the same went with the legend too… So this poem came out…

Ωδή Σε Εκείνον

«Ζω στο τώρα όσο υπάρχει τώρα.

Ζω στο μετά για να υπάρξει μετά.

Ζω στο πριν αφού υπάρχει πριν.

Κατοικία μου είναι η ζωή…

Η ζωή που ήταν, που είναι, που θα είναι.

Υπάρχω και δεν υπάρχω.

Περπατώ με τα πνεύματα του σύμπαντος.

Λυτρώνω τις ψυχές εκείνων…

Εκείνων που θα’ ρθούν κοντά σε με.

Ζω για να υπάρχουν…

Υπάρχουν για να ζω.

Όλα είναι κύκλος,

Ρόδα που γυρνά.

Κι όταν ο τροχός πάψει την κίνηση του

Τότε…

Θα υπάρξω…

Για μια στιγμή μόνο

Και μετά θα σβήσω!

Γιατί μοίρα μου είναι να διατηρώ

Μοίρα μου είναι να γίνομαι θυσία

Στον βωμό άλλων,

Για χάρη άλλων…

Όλα είναι κύκλος,

Ρόδα που γυρνά.

Κι όταν ο τροχός πάψει την κίνηση του

Τότε…

Θα’ ρθώ!

Θα ντυθώ σάρκα και αίμα

Θα περπατήσω μ’ εκείνους

Θα γελάσω μαζί τους

Θα χαρώ μαζί τους

Θα μεγαλώσω

Θα ωριμάσω…

Νιότη που χάνεται σα φύσημα ανέμου…

Θα φθαρώ…

Και λίγο πριν το τέλος

Θα γίνω και πάλι Ήρως!

Και θα πεθάνω!

Όλα είναι κύκλος…

Μη με ξεχνάς…!»