Review #01: Rurouni Kenshin – Tsuiokuhen OVA I

“What‘s your name boy?”
“Shinta.”
“Much too delicate a name for a swordsman. From now on your name will be Kenshin.”
“Kenshin…”

Ιαπωνία, 1866-1869… Μια περίοδος γνωστή ως Bakumatsu.
Τα πάντα βρίσκονται σε αναταραχή… Η εποχή των Tokogawa ζει τις τελευταίες τις στιγμές.
Από τη μια οι υπερασπιστές του shogun μαζί με τους Shinsen Gumi… Από την άλλη οι υπερασπιστές του αυτοκράτορα γνωστοί ως Ishin Shishi… Και στη μέση ο δυτικός κόσμος που πλησιάζει…
Σε αυτή την Ιαπωνία ένας έφηβος επιλέγει να βοηθήσει τον κόσμο που υποφέρει με το σπαθί του παρά να ολοκληρώσει την εκπαίδευση του ως samurai. Γίνεται ένας από τους Ishin Shishi και είναι πλέον ένας Hitokiri, γνωστός ως Batousai. Ένα βράδυ στους δρόμους του Kyoto του επιτίθεται ένας εκτελεστής. Ενώ τον σκοτώνει εμφανίζεται μπροστά του μια μυστηριώδης κοπέλα. Το όνομα της Tomoe… Η γυναίκα που θα του σημαδέψει τη ζωή.
Δέκα χρόνια πριν ένα καραβάνι σκλάβων διανύει την επαρχία για να βρεθεί στον προορισμό του. Ανάμεσα στους σκλάβους βρίσκονται τρεις γυναίκες κι ένα παιδί…Ένα πεντάχρονο αγόρι. Το καραβάνι δέχεται επίθεση από ληστές και όλοι σκοτώνονται… Όλοι εκτός από το αγόρι. Σωτήρας του ένας samurai… Ο μελλοντικός δάσκαλος του στην τεχνική Hitten Mitsurugi…

Λίγα λόγια για ένα OVA που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως το καλύτερο που έχει γυριστεί ποτέ για κάποια σειρά…

Πρόκειται για τον πρόλογο των TV series του Rurouni Kenshin. Δηλαδή, εδώ επισυνάπτονται τα chapters εκείνα του Rurouni Kenshin manga που μιλούν για το background του Kenshin και ανήκουν στον κύκλο Jinchuu. Ένας κύκλος που δυστυχώς δεν προστέθηκε ποτέ στην σειρά και υπάρχει μόνο στο manga καθώς και σε highlighted μορφή στο δεύτερο OVA-Seisouhen…

• Ξεκινώντας βρίσκουμε τον Kenshin ήδη μεγάλο και εν τω μέσω της Bakumatsu. Βλέπουμε το πρώτο συμβάν που τον στιγματίζει ως άνθρωπο. Μετά από αυτό το σενάριο κάνει ένα πισωγύρισμα και μας δείχνει πως ο Kenshin έφτασε να είναι αυτός που είναι. Η ιστορία επιστρέφει στην κανονική της ροή και παρακολουθούμε το δεύτερο συμβάν… Η συνάντηση με την Tomoe. Έπειτα ακολουθούν συγκεκριμένα γεγονότα που αναγκάζουν τους Ishin Shishi να εγκαταλείψουν το Kyoto και να κρυφτούν στις γύρω περιοχές. Ο Kenshin και η Tomoe παριστάνουν τους παντρεμένους και ζουν ήσυχα σε ένα αγροτόσπιτο… Η γυναίκα αυτή όμως κρύβει ένα μυστικό που θα σημάνει και την καταστροφή αυτής της γαλήνης. Και τελικά μια ουλή σε σχήμα Χ θα δημιουργηθεί στο αριστερό μάγουλο του Kenshin στοιχειώνοντας τον για πάντα…

Η ιστορία είναι δραματική. Ευθύς εξαρχής προσπαθεί να προάγει αυτό το αίσθημα. Από την άλλη, όμως, έχει και έντονο το ιστορικό στοιχείο. Μέσα από τα διάφορα sequel των screens μπορεί εύκολα ο θεατής να βγάλει τα συμπεράσματα του για την κατάσταση που επικρατούσε τότε στην Ιαπωνία. Πολλά από τα ονόματα που αναφέρονται αποτελούν επίσης ιστορικά ντοκουμέντα… Παραδείγματα αποτελούν οι Shinsen Gumi και οι δυο αρχηγοί τους Okita και Hajime Saito, καθώς επίσης και οι αρχηγοί των Ishin Shishi με χαρακτηριστικότερη τη φιγούρα του ηγέτη της επαρχίας Chosu. Θα χαρακτήριζα λοιπόν την όλη υπόθεση ως «μάθημα ιαπωνικής ιστορίας» επίσης.
Αλλά, όπως είπα στην αρχή το σενάριο μιλά για ένα δράμα. Σκοπός είναι να συγκινήσει κι όχι να περάσει γνώσεις! Το καταφέρνει?
Μπορώ να πω πως ναι! Και πολύ καλά μάλιστα!
Η ζωή ενός αγοριού που ξεκινούσε χωρίς κανένα μέλλον να βρεθεί σ’ ένα σκλαβοπάζαρο, η επίθεση των ληστών στο καραβάνι, η διάσοση του αγοριού από τον μελλοντικό του δάσκαλο, η επιλογή του εφήβου πλέον να πολεμήσει και να γίνει ο γνωστός Hitokiri Batousai, η συνάντηση του με την Tomoe, η ζωή τους μαζί και το σημάδι…
Όλα αυτά τα γεγονότα είναι μαεστρικά δεμένα μεταξύ τους. Το σενάριο δεν μπάζει από πουθενά. Βλέπουμε καταστάσεις να αναπτύσσονται και χαρακτήρες να εξελίσσονται με απόλυτη ομαλότητα. Κι αυτό που στο τέλος μένει είναι ότι «όλοι οι άνθρωποι έχουν τα προσωπικά τους πάθη και σε αυτή τη διαδρομή που λέγεται ζωή όλα είναι απρόβλεπτα και μπορούν να συμβούν…»

Μια τέτοια ιστορία, όμως, δεν θα μπορούσε να ‘χει το σωστό feeling αν ο σχεδιασμός και το animation δεν τύγχαναν της δέουσας προσοχής! Όλοι θυμάστε φυσικά -όσοι το έχετε δει τουλάχιστον- το στυλ που είχε υιοθετηθεί στην σειρά του ’96. Εκεί μιλούσαμε για έναν κλασσικό anime σχεδιασμό χωρίς πολλές πολλές λεπτομέρειες όσον αφορούσε τα χαρακτηριστικά και για ένα animation που εκτός ορισμένων περιπτώσεων στόχο είχε να δημιουργήσει ένα πιο ανάλαφρο κλίμα…

Εδώ, λοιπόν, έρχονται οι παραγωγοί και πατάνε πόδι λέγοντας: «Θέλουμε σοβαρότητα και αληθοφάνεια. Επίσης, θέλουμε μια σκοτεινή ατμόσφαιρα… Κάτι που θα αποπνέει το κλίμα της Bakumatsu. Πως θα το πετύχουμε?»
Και η απάντηση έρχεται μέσα από έναν λεπτομερή σχεδιασμό χαρακτήρων με όσο γίνεται πιο «πραγματικά» χαρακτηριστικά κι ένα animation που συνδυάζει αληθινά και ζωγραφιστά τοπία με μοναδικό τρόπο. Και το όλο σύνολο αποκτά ζωή και σχήμα χάριν σε μια κάμερα που «ξέρει» ποια γωνία να διαλέξει και σε ποια στιγμή. Επιπροσθέτως επιλέγονται σκούροι, αλλά όχι μουντοί, χρωματισμοί. Αυτό που κυριαρχεί είναι το μαύρο της νύκτας παντρεμένο με το κόκκινο της φωτιάς, και το λευκό του χιονιού δεμένο με το γκρίζο της σκιάς. Και πίσω από αυτούς τους κυρίαρχους κρύβονται χρώματα χρώματα χρώματα, μυριάδες άλλα χρώματα που γλυκαίνουν το μάτι και δίνουν μια αντίθεση που εντείνει ακόμη περισσότερο τη ζοφερή ατμόσφαιρα εκείνης της περιόδου.

Τι γίνετε, όμως, με τον ήχο???
Στην αρχή να την πω την αμαρτία μου φοβόμουν μην και τυχόν κάπου εκεί μέσα ξεμυτούσε κάτι σε jpop/jrock hit και ήξερα ότι αν όντως συνέβαινε θα ξενέρωνα άσχημα…
Μα αυτό που με χτύπησε ήταν απλά μια πανδαισία από μουσικά θέματα που δημιουργούν μια μοναδική ατμόσφαιρα. Δεν χρειάζονται και πολλά λόγια… Απλά αυτό… Η μουσική σέβεται απόλυτα το anime και την εποχή που αυτό αντιπροσωπεύει.
Ένα προς ένα τα κομμάτια αποτελούν δείγματα των ακουσμάτων του τότε. Νότες από παραδοσιακά και μη όργανα αυτής της χώρας κατακλύζουν το αυτί. Δημιουργούν ένα όνειρο ή μάλλον έναν εφιάλτη? Αυτό αφήνεται να το κρίνει ο θεατής… Πάντως ένα είναι σίγουρο. Ο συνθέτης ήξερε πολύ καλά τη δουλειά του. Δημιούργησε ακριβώς αυτό που έπρεπε ώστε να ντύσει μια Παλινόρθωση Meiji -ένα ακόμη όνομα που χρησιμοποιείται συχνά για την περίοδο που διαδραματίζονται τα γεγονότα- και μια ρομαντική ιστορία χωρίς να παρεκτραπεί σε υπερφύαλο μελοδραματισμό, αλλά δίνοντας ένταση και βάθος στην εκτύλιξη της ιστορίας.

Κάπου εδώ ας πω μια ιστορία…
…Πριν ένα χρόνο περίπου εμφανίστηκε στο σπίτι μου ένας φίλος μου κι όλο χαρά μου είπε «Φένια, Φένια σου έφερα να δεις ένα τέλειο anime!». Το πήρα κι εγώ, το αντέγραψα και ξεκίνησα να το βλέπω… Το πιο γελοίο είναι ότι με την περιγραφή που μου ‘χε ρίξει το φιλαράκι μου -sorry παίδες αλλά δε θα την αναφέρω- χαμπάρι δεν είχα πάρει ότι μιλούσε για τον Kenshin! Και ξαφνικά ανοίγω να δω το OVA -σημείωση δεν ήξερα τί είναι OVA- και τί να δω?! Περιττό να πω ότι έπαθα ένα σοκ!
Αυτό ήταν το πρώτο fansubbed anime που είδα ποτέ μου και η αρχή του κακού…

Κι αν θέλετε να με ρωτήσετε αν τελικά μου άρεσε ή όχι… Θα σας απαντήσω ως εξής…
Μέσα από αυτό το OVA έζησα κι εγώ μαζί με τους ήρωες και πόνεσα μαζί τους. Το animation με μέθυσε και η μουσική με ταξίδεψε!
Κι ακόμη θυμάμαι την πρώτη μου αντίδραση όταν στην οθόνη μου έσκασε μύτη ο Kenshin… «Πως τον κάναν έτσι?! Αληθινή μεταμόρφωση!!!»

Εκτός, όμως, από αυτό -κάτι που κάθε προσεγμένο anime στην τελική μπορεί να σου αφήσει- αυτός ο τίτλος υπήρξε ο λόγος που ευαισθητοποιήθηκα απέναντι στον Ιαπωνικό πολιτισμό. Μπορεί να ακούγεται γελοίο αλλά ναι! Πριν δω αυτό το OVA γνώριζα ένα μεγάλο τίποτα για τον πολιτισμό και την ιστορία αυτού του λαού-έθνους. Αφού το είδα πήρα ένα μάθημα ιαπωνικής ιστορίας και κουλτούρας. Ένα μάθημα που φυλάω και θα συνεχίσω να φυλάω για πάντα -μεγάλη κουβέντα είπα τώρα, αλλά κάπως έτσι είναι.

Και έτσι απλά του δίνω ένα 10 με τόνο!